Kurs szkoleniowy po Europejskim Centrum Solidarności

Niedawno rozpocząłem kurs przewodnicki po Europejskim Centrum Solidarności. Miejsce to znam bardzo dobrze, ale na takim specjalistycznym kursie dowiaduję się kolejnych ciekawych informacji. Zwłaszcza czekam na część dotyczącą terenów stoczniowych. Na kursie jest nas aż 44 a relacje fotograficzne są na stronach tej placówki.

Europejskie Centrum Solidarności i wystawę Drogi Do Wolności kojarzę jeszcze z czasów starej wystawy w podziemiach dawnej Centrali Zbytu Produktów Przemysłu Węglowego. Taki urok pracy przewodnika, że nie jest to bezterminowa licencja na wiedzę i na wszystkie obiekty w mieście. Zresztą oprowadzanie to pokazywanie przeszłości, teraźniejszości oraz przyszłości. Każdemu przyda się aktualizacja.

Oto ten obiekt z najmniej ciekawej strony

A tu pamiątki przekazane przez artystów i darczyńców. Przypatrzcie się dłużej

Wejście główne

Także dzień w dzień będę łapał ciekawostki by potem je Wam sprzedawać.

Z tej okazji znalazłem ciekawą relację jaką napisałem 9 lat temu o otwarciu nowej siedziby ECS. Teraz bym to napisał inaczej, ale takie wrażenia na świeżo są według mnie cenne. Dlatego skopiowałem te dwa teksty tutaj bo wydaj mi się, że to miejsce może być trwalsze niż Google.

Zwiedzałem i oprowadzałem po Europejskim Centrum Solidarności - wrażenia
(tekst z 12 września 2014)

Wrzesień to pierwszy miesiąc działalności ECS w nowym gmachu. Ten kontrowersyjny z racji na koszt powstania budynek otworzył się dla zwiedzających 30 VIII 2014 roku. We wrześniu wstęp na wystawę stałą jest darmowy także korzystają z tego gdańszczanie i turyści przebywający w naszym mieście.

Osobiście w dniach 3-5 VIII urządziłem sobie "trójzwiedzanie". Pierwszego dnia poszedłem tam na rekonesans budynku, by w kolejnych dniach oprowadzać grupy z naszych wspaniałych klas turystycznych. Po tych testach przedstawiam tu moje wrażenia z wystawy:

1.. Niebanalna architektura

Bryła budynku zrobiła na mnie dobre wrażenie. Biję się tu w pierś, ponieważ kilka lat temu widząc wizualizacje tego projektu byłem załamany ("że kloc, że silos, że w centrum, że obok zabytki"). Należę jednak do tych, którzy pozytywnie patrzą na nową architekturę i tak też odebrałem ECS. Ten budynek to wyjście stoczni na miasto. Na Placu Solidarności mamy teraz wrażenie, że ktoś postawił kawałek blachy nierdzewnej, z której może kiedyś powstanie jakiś statek.

2.. Ciekawa mała architektura

Dobre wrażenie sprawia woda okalająca budynek. Cieszę się, że mieście jest coraz więcej fontann (Fontanna Czterech Kwartałów, również koło Wielkiego Młyna). Na razie są tam również ogólnodostępne leżaki. Oby w przyszłości plac ten stał się przyjemnym zieleńcem gdzie można odpocząć (jak w Gdyni na rogu ulic 10 Lutego i Świętojańskiej).

3.. Wystawa stała jest zrobiona w nowym stylu

Wystawa stała przypomina nieco wnętrze Muzeum Powstania Warszawskiego. Też można się zgubić, też jest głośno. Jesteśmy bombardowani wrażeniami. Tu animacja, tu ekran dotykowy, tu ciekawy eksponat. Przy ekranach wiszą słuchawki. Wszystko się tu przeplata, lata osiemdziesiąte z siedemdziesiątymi. Za pomocą odbiorników i słuchawek możemy włączać lektorów opowiadających nam o danym eksponacie. Jeden wielki misz-masz.

4.. Dużo nowych technologii

Przede wszystkim wystawę zwiedzamy za pomocą audioprzewodników. Tak przynajmniej było gdy byłem tu 3 razy. Każdy mógł otrzymać bez dodatkowych kosztów odbiornik i słuchawki by posłuchać sobie informacji o eksponatach w każdej z sali. Dzięki temu możemy pogłębić wiedzę jaką bombardują nas eksponaty. Druga sprawa to to, że ja jako przewodnik, zostałem tam, bez dodatkowych kosztów wyposażony w mikrofon, a uczniowie w słuchawki. To było jak zbawienie! Nie musiałem np. przekrzykiwać tandetnej muzyczki z sali A. Mogłem też mówić spokojnie, nie przeszkadzając grupom obok.

5.. Brak chronologii

To akurat mi się nie podoba. Wystawę umieszczono w 6 salach, przy czym na drzwiach każdej z sal nadal nie ma oznaczenia do której z nich wchodzimy. Sale zwiedzamy w kolejności: A, B, A, C, D, E, F. Ja bym je nazwał następująco:

A - rok 1980
B - lata 50 do 70.
C - karnawał Solidarności
D - stan wojenny
E - okrągły stół
F - ściana Solidarności

Logiczniej byłoby zaczynać od sali B, gdzie przedstawiono najstarsze chronologicznie wydarzenia.

6.. Gorsza imitacja sali BHP

W starym miejscu gdzie prezentowano wystawę "Drogi do Wolności" jedną z ciekawszych sal była sala BHP, gdzie stały stare stoły a na nich papierosy i oryginalne magnetofony. Przestrzeń powiększał duża fototapeta. W ECS salę tę wykastrowano i urządzono w części sali A. Dwa krótkie stoły wyglądają tu dziwnie, zwłaszcza że są przykryte szkłem. Nie czuć tu atmosfery obrad.

7.. Gorszy sklep

Puste półki to symbol PRL. W starej wystawie pierwsza sala to był "prawdziwy sklep". Tu jest to lada przyklejona do ściany z pustymi hakami. Nie ma miejsca tu na sklepową. Bardzo tego żałuję bo oprowadzając po "Drogach do Wolności" lubiłem udawać sklepową z czasów minionych. Wydzierałem się na stłoczonych uczniów, krzycząc, żeby się nie pchali bo zapisy do kolejki były w 3 dni temu, itp. Teraz tego już nie zrobię. W przyszłości to miejsce ma wyglądać inaczej, mają się tu pojawić rzeźby czekających w kolejce. Pożyjemy, zobaczymy.

8.. Zupełnie inna sala stanu wojennego

Wchodząc do sali stanu wojennego dawniej czuliśmy zimno. Teraz już tego nie ma. Jest Jaruzelski, multimedialna suka milicyjna, milicyjne tarcze, imitacje celi. Oprowadzając trzeba uważać, by z tej smutnej sali nie zrobić pikniku motoryzacyjnego. Dla młodych te eksponaty to zabawa, w suce milicyjnej nie wszyscy oglądają " drastyczny" film. Z komentarzy na wielkiej ścianie Solidarności wyczytałem coś w stylu: "Dodajcie więcej wózków i pojazdów dla czikensów".

9.. Wiedza jaką przekazuje ECS może być bardzo płytka

Młody człowiek zwiedzający ECS może przejść je w pół godziny nie dowiadując się niczego. Wejdzie na suwnicę, wlezie do celi, pośmieje się z kibla. Spodoba mu się milicyjny Star, na ścianie Solidarności wpisze jakiś głupkowaty komentarz. Może, ale nie musi! I to jest nasze zadanie. Warto zadbać o to by każdy skorzystał z zestawu słuchawkowego i dowiedział się czegoś więcej. Warto przebrnąć przez te świecidełka i oślepiające animacje, zatrzymać się na kilka minut i zagłębić się w dany temat. Za miesiąc gdy wszystko będzie już działać, myślę że będzie to możliwe.

10.. Dodano nowe elementy

Na plus trzeba zaliczyć dodanie do starej wystawy nowych elementów. Idąc pierwszy raz do ECS spodziewałem się Dróg do Wolności w nowym większym miejscu z dodatkiem nowych technologii. Byłem w błędzie. Podobne są tylko elementy takie jak lada sklepowa, okrągły stół, Jaruzelski na ekranie, tarcze milicyjne. Dodano celę więzienną, sukę milicyjną, suwnicę, szafki stoczniowców, biuro Jacka Kuronia, imitację typowego peerelowskiego pokoiku, ścianę z raportami SB, przewróconą bramę stoczni, kamery filmujące okrągły stół. To dobrze, że stworzono coś nowego. Aczkolwiek żal za starą wystawą i jej logicznym układem też się pojawia.

11.. Ściana Solidarności

Ciekawy pomysł i działa. Te białe i czerwone karteczki tworzące logo Solidarności to tysiące opinii turystów zwiedzających ECS. W starej wystawie było to dużo trudniejsze i mniej atrakcyjne. Teraz każdy może zostawić swój ślad. Mój jest po lewej stronie na skraju ściany.

W sumie warto skorzystać z okazji i iść do ECS póki czas. Za miesiąc ta przyjemność będzie kosztowała 13/17 złotych. Korzystają z tego szkoły i tłumnie próbują się tam dostać. Dlatego bilety szkolne na wrzesień są na dzień dzisiejszy dostępne tylko w godzinach popołudniowych. Ciekawe co będzie za miesiąc i za rok? Czy ESC będzie tętnił życiem? Czy piękna idea Solidarności jest w stanie stworzyć taką fizyczną przestrzeń we wnętrzach ECS. To się okaże.

Opinie młodych o ECS (polecenie: porównaj ECS ze starą wystawą Drogi do Wolności)

(tekst z 22 września 2014)

Swoją opinię o Europejskim Centrum Solidarności wyraziłem we wcześniejszym wpisie. Teraz oddaję głos młodzieży, którą oprowadzałem. Trzecioklasiści z gimnazjum mieli polecenie: "Porównaj ECS ze starą wystawą Drogi do Wolności".

Myślę, że ECS było bardziej nowoczesne, ale Drogi do Wolności bardziej oddawały klimat PRL-u. Myślę, że obie wystawy się uzupełniają. Chociaż bardziej podobała mi się wystawa Drogi do Wolności (można było stanąć za ladą w sklepie).
W ECS jest dużo więcej przestrzeni i więcej wystaw ale w dawnej Drodze do Wolności bardziej czułam klimat tego co się działo. Podobały mi się oba miejsca. ECS jest dużo bardziej nowoczesne.
ECS ma większą wystawę i ma sporo oryginalnych eksponatów.
Wystawa w ECS z wystawą w Drodze do Wolności różniła się zwłaszcza tym że wystawa ECS była bogatsza w wiedzę i rekwizyty a wystawa w Drodze do Wolności przedstawiała życie za czasów komuny i stoczni.
Była (ECS) znacznie ciekawsza bo było więcej rzeczy, które można było dotknąć, poczuć itd. Poza tym była znacznie większa i obejmowała znacznie większy obszar wiedzy niż Droga do Wolności. Słuchawki co prawda były nie wygodne ale były ciekawym pomysłem.
Nowe centrum Solidarności zwane w skrócie ECS różni się od centrum wieloma rzeczami. Na pewno w grę wchodzi wielkość. ECS ma 2 piętra a wystawa jedno, ale pod ziemią. ECS jest nowsze, bardziej skomputeryzowane, przedstawia więcej zdarzeń, za to wystawa "Drogi do Wolności" wg mnie jest bardziej urocza, co podkręca klimat, aczkolwiek oba są interesujące.
W ECS jest więcej ciekawych obiektów np. stary samochód akumulatorowy albo wóz milicji.